Urfa ve Maraş’ta olduğu gibi, Antep’in de düşman işgalinden kurtarılması için, ordu ve millet el ele vererek çalışıyorlardı. Antep halkı bu düşünceyle genel bir taarruz hazırlıkları yapmaya koyulmuşlardır. İlk olarak şehrin etrafında sağlam barikatlar kurarak savunmaya yönelik önlemler alınmıştır. Taarruz, yakın civardaki şehirlerle birlikte hareket edileceği tasarlanmış ve taarruzun asıl yönünü şehrin kuzeydoğusundaki çıksorut sırtları oluşturmak üzere her taraftan başlayacaktı. Taarruzun şehir içinde yapılacak kısmı Özdemir Bey tarafından tertiblendi.21 Ağustos 1920’de karşı taarruza geçen Fransızlar, Dülük Tepe’yi aldılarsada, ertesi gün yapılan saldırı ile geriye atıldılar. Doğu yönünde ileryen Albay Abadi kıt’aları Rumevlek’in doğusunda bulunan 24. Alay’a taarruz ettiler. 24. Alay iki saat mukavemetten sonra geri cekildi. Düşmanın hiç olmazsa Fırat’ın doğusuna geçirilmemesi 5. Tümen’e emredilmiştir. 5. Tümen’in durumuda kritikti. Antep-Nizip yolunun düşmnana kaptırmamak gerekiyordu. Bu Tümen’in düşmana karşı düzenlediği baskın, düşmanın daha önceden haber almasıyla basarılı olamamış aksine Tümen baskına ugramıştı. Fransızlar daha sonra Nizip’i işgal ettiler ve buradan oldukça erzak yağma ederek Antep’e döndüler.Fransızlar, Antep halkına bildiriler göndererek onları teslime zorluyorlardı. Bu bildirilerden birinde: ‘‘Kuvva-yı Milliye namı altında sizi kandıran kumandanlar padişaha isyan etmiş bir kuvvettir. Bu harbe katılanlar ne gazi, ne de şehit olamaz. Bunlar şer’an katil addedilir’’ deniyordu. Halbuki Antepliler kişi için değil, din ve vatan için ölenlerin şehit olduğunu Fransızlardan daha iyi biliyorlardı. 23-25 Ağustos günleri arasında Antep şiddetli bir bombardımana sahne olmuştu. Halkın çoğu Malatya, Urfa, Maraş ve Elazığ bölgelerine göç ettiler. Tam bu sırada Malatya Mebusu Hacı Bedir Ağa, 300 kişilik bir kuvvetle Antep halkının yardımına koşmuştu.4-5 Eylül 1920’de 24. Alay Nizip’teki Fransızlara gece yarısı bir baskın yaparak birçok zaiyat verdirmişti. Antep ve civarı sık sık bombardıman edilmekteydi.10 Eylül 1920 günü, Fransızlar şehir içinde, Çınarlı Camii’nin bulunduğu bölgedeki Türk kuvvetlerine taarruza geçtiler. Fransızlar önce cami ve çevresindeki Türk siperlerinin bulunduğu evlere bol miktarda topçu mermisi yağdırdılar ve bunları tahrip ettiler. Bu ağır bombardımandan sonra, düşman Türk kuvvetlerinin mukavemetinin kırıldığına kanaat getirerek hücuma kalkti. Düşmanın hücumu karşısında birden bire ileri atılan Türk kahramanları düşmanın perişan bir şekilde geri çekilmesini sağladılar. Ve üç dört kadar düşman subayı ile elliden fazla düşman erinin ölmesini ve birçok yaralı bırakmasını gerçekleştirdiler.19 Eylül 1920'de Akçakoyunlu'dan Antep'e Fransız takviye kuvvetleri gönderilmek için hazırlıklar yapıldı. 9. Alay'ın 1. Taburu ve 24. Alay'ın 3. Taburu, Nizip Millî Taburu ile Birecik Millî Bölüğü, Kâhta ve Samsat Millî Müfrezelerinden kurulu Türk kuvvetleri Nafak Boğazı’nda düşmanı karşıladılar. Neticede, Fransız kuvvetleri top ateşi ile Millî Kuvvetleri dağıtarak Antep'e girmiştir. Şehrin devamlı bombardıman edilişi sırasında Fransız komutanlığından sürekli teslim için mektuplar geliyor, Antep Kuvva-yı Milliye Komutanlığı'da bunlara gereken cevapları veriyordu.Bu arada Ankara'da Meclis, Antep'te meydana gelen olayları yakından takip ediyordu. T.B.M.M.’nin Ey1ül 1920 tarihli, 72. toplantısında Genel Kurmay Başkanı İsmet Bey cephe durumunu mebuslara anlatıyordu:"Bugün bildiğimiz muharebelerin en fedakâr, en şiddetli olanları Antep'te geçmektedir. Şehir ikiye ayrılmıştır. Şehir içinde barikâtlar yapılmıştır. Ahali kendisini Fransızlara ve onların aracılığını bilerek veya bilmeyerek yapan Ermenilere karşı müdafaa ediyor. Her gün şehre top atıyorlar. Tabii kadınlar ve çocuklardan şehit veriliyor. Çok üzülüyoruz fakat böyle büyük bir kurtuluş davasında bir yaşından itibaren vatandaşlarımızın, bütün kadın ve çocukların hisse aldığını görerek yaşamak için azim sahibi olduğumuzu daha kuvvetli ispat ettiğimizi zannediyoruz" diyordu.3 Ekim 1920'de uçaklar vasıtasıyla şehrin çeşitli mahallelerine Türkçe yazılı beyannameler atıldı. Bu beyannamelerde; "Fransızların sulh isteklerinden, kimsenin namusuna ve dinine dokunulmayacağından, refah ve hürriyete kavuşacaklanndan, Ali Şefik'in bir soyguncu olduğundan, teslim olmak isteyenleri Fransızların memnuniyetle kabul edeceklerinden..." bahsediliyordu. Aynı gün Özdemir Bey, Andrea'ya gönderdiği cevapta: "Artık sizde anladınız ki Türk azmini ne bomba sesleri, ne top ateşi, ne de mitralyöz vızıltısı kıramıyor. Papazlarını kovarak kendi dinine hürmetsizlik gösteren ümmetten başkasının dinine riayet ve safahat çirkaplarına gömülen bir milletten başkasının an'anelerine ve namusuna siyanet beklemek pek safderunluk olur. Türk yumruğunun dehşeti sizce malûmdur. Bu cidâlin tarihi âleme öyle bir sahife bırakacağını bilmelisiniz ki; bu sahife dünya durdukça emperyalist milletler gibi, Fransız milleti için büyük bir yüz karası; Türk Hakimiyet-i Milliye Kuvvetlerinin için de mefhâret, şan, şeref ve celâdettir" diyordu.5 Ekim 1920 tarihine kadar düşman yeni bir taarruza heveslenmedi. Şehir haricinde Selahaddin Adil Bey komutasında 2. Kolordu namıyla iki tümenlik bir kuvvet teşkil ediliyordu. Tümenlerden biri Kenan Bey (Paşa) kumandasındaki 5. Tümen esâsen mevcuttu. 9. Tümen ise yeniden Antep çevresi halkından teşkil ediliyordu. Yıldırım Taburu da bu tümene bağlı 25. Alay'ın 3. Taburu numarasını taşıyordu. 5 Ekim'de saat ikiden üçe kadar yapuılan şiddetli bir topçu ateşinden sonra, Fransız müfrezesi mektebe doğru atıldı. 14 Ekimde de Çınarlı Cephesinde topçu ve piyade birlikleriyle hücum etmişler, ancak bu hücumlarıda geri püskürtülmüştür. Bu savaşlarda Türkler savunmadaki azim ve dayanıklılığı ile savaşçılık kabiliyetlerini bir kez daha ortaya koydular.